Gezin…

Al in 1963 had ik verkering gekregen met Anneke Reinders, met wie ik nog in de eerste klas van de lagere school had gezeten. Anneke, (geen leerling van de Rijks), woonde in dezelfde noodwoningen aan de Kaldenkerkerweg waarover Hans Vrijheid vertelt. In 1968 zijn we getrouwd en in Arnhem gaan wonen, waar Anneke werk had gevonden.

In 1971 en 1973 zijn onze kinderen, Menno en Marjolein, geboren. Helaas werd bij Anneke in 1985 kanker geconstateerd en in augustus van dat jaar overleed ze. Ik ben toen een dag in de week minder gaan werken en met z'n drietjes hebben we het toen gerooid. Inmiddels zijn beide kinderen prachtige mensen geworden en hebben ze van mij de gelukkige opa weten te maken van maar liefst 4 kleinkinderen, van wie de oudste, Vincent, al weer bijna 8 jaar oud is.

In 1995 ben ik opnieuw getrouwd met Marion, die

een stuk jonger is dan ik. Als alleenstaande voelde ik me uitstekend: flatje in Arnhem, kinderen het huis uit, kortom: ' vrij-gezellig '  Zonder ooit op zoek te zijn geweest naar een nieuwe relatie, is Marion me 'overkomen'. Een prachtige jonge vrouw met wie ik graag oud wil worden, mijn allerbeste kameraadje,

een soort bonus in mijn leven!

Hobby's …

Zoals ik al eerder liet doorschemeren hebben auto's in mijn leven steeds een belangrijke rol gespeeld: Al op mijn negentiende had ik een 'lelijk eendje' en van 1973 tot 1985 ben ik in de autosport actief geweest, ook in bestuurlijke zin: redacteur van een blad en secretaris van de plaatselijke vereniging.

Al vanaf mijn tiende jaar had ik de nodige miniatuur autootjes (ik deelde de passie voor Wiking autootjes o.a. met Hans en Wolfram Richter). In 1985 ben ik serieus gaan verzamelen en in 1986 ben ik voor de net opgerichte landelijke vereniging van verzamelaars ruilbeurzen gaan organiseren. Sinds 1996 ben ik voorzitter van deze vereniging.

Inmiddels is het verzamelen van miniatuurtjes wat op de achtergrond geraakt ten gunste van een paar echte, wat oudere auto's. Gelukkig hebben we hier in het oosten van Groningen daarvoor ook de ruimte. Ook hier raak ik weer verzeild in de verenigingswereld: voor de Peugeot Club Nederland coördineer ik het register van Peugeot 205 bezitters.

En nu…

In 2004 zijn Marion en ik met onze honden uit Arnhem vertrokken naar een aardige kleine dijkwoning aan een van de oude dijken van de Dollard, midden in de 'graanrepubliek', de 'rode driehoek' tussen Finsterwolda, Beerta en Nieuweschans.

Marion en ik genieten hier van de rust en de ruimte: horizon vóór en achter het huis, prachtige luchten, adembenemende zonsondergangen, de stilte en het donker 's nachts. We kijken naar de ganzen die dagelijks over ons huisje vliegen tussen de slikken van de Dollard waar ze overnachten en de landbouwgronden waar ze foerageren. We zien de ruigpootbuizerd, de reeën en -uniek voor Nederland- de grauwe kiekendief. We genieten van de klei die geploegd wordt, het graan dat groeit en het koren dat geoogst wordt.

dochter Marjolein en haar Kids

kleindochter

Sien

kleindochter

Lausanne

zoon Menno en zijn vrouw

opa Aart met kleinzoon Vincint

en kleindochter Marenne

trouwdag 1995

uitzicht achter

uitzicht voor

Na de Rijks …

Na het 'mislukken' van mijn HBS-opleiding ging ik naar de 'Christelijke Normaalschool' op den Klokkenberg' in Nijmegen, waar ik intern gehuisvest was op het internaat. Daar kwam ik uiteraard andere ex-HBSers uit de PC-hoek weer tegen (Geert Bethlehem, Arie Haijemaije, Daterie Blankespoor). Nog tijdens mijn opleiding tot onderwijzer was me duidelijk dat mijn toekomst niet op een lagere school zou liggen. Dankzij mijn tweetaligheid slaagde ik eerder voor mijn akte Duits dan voor mijn onderwijsbevoegdheid.

Werken …

Ik kreeg een baan in Arnhem en heb daar onafgebroken in het voortgezet onderwijs gewerkt tot eind 1996. Mijn vakken waren Duits en Nederlands. Eerst heb ik gewerkt aan een LEAO en een paar jaar later ben ik op een IVO school gaan werken, een vorm van vernieuwingsonderwijs waar ik mij geheel en al op mijn plek voelde. Vanaf begin jaren 80 kwam ook ons kleine, prachtige, vernieuwende schooltje terecht in de mallemolen van fusies en schaalvergroting. Na een aantal fusies, waarbij telkens meer idealen werden ingeleverd, was voor mij uiteindelijk de koek geheel en al op: burn-out!

Daarna heb ik nog wat andere aardige dingen gedaan buiten het onderwijs.Tot mei 2004 heb ik in mijn laatste functie gewerkt aan de TU Eindhoven als manager bij het Nederlands Centrum voor Autohistorische Documentatie, waarbij ik mijn passie voor auto's kon combineren met mijn natuurlijke neiging om zaken 'te regelen' en leiding te nemen.

Ook bepaalde leraren hebben veel indruk op me gemaakt: mijn zwak voor taalkunde heb ik mede te danken aan 'Billy' Sleegers die ons leerde zinnen te doorgronden volgens de syntaxis van Paardekoper. Met plezier denk ik terug aan de geschiedenislessen van Korsten, die fantastisch kon vertellen. En 'Haike' Pröpper heeft natuurlijk een onuitwisbare indruk achtergelaten met zijn dictaten over de Passaten en de Wet van Buys Ballot:  "Passaten zijn constante winden die alleen op zee waaien, en wel van dertig graden noorderbreedte…" Ik kan nu nog hele passages opdreunen.

Daarnaast zijn het vooral herinneringen aan de dingen die buiten de lessen plaats hadden: Autofolders verzamelen, volleybal, later de schoolkrant, Sinterklaasvieringen, klassenfuiven en andere feesten, met Prick naar de Brands Brouwerij in Wijlre.

Zoals de oplettende lezer al uit het titelbalkje kan concluderen, vond ik de tijd op de Rijks fantastisch. Ik genoot van alles wat de jeugd een jong mens te bieden had, maar dat er daarnaast ook nog geleerd diende te worden, vond ik blijkbaar toch wat minder, getuige het feit dat ik -uiteraard tot grote frustratie van mijn ouders- in klas 2 en klas 3 bleef zitten. Uiteindelijk verliet ik de HBS (en Venlo) nadat ik voor de tweede keer de derde klas had gedaan.

Naar de Rijks …

Ik hoorde met bijvoorbeeld Harmjan Warringa, Wim Helder, Johan Müller, Daterie Blankespoor, Thijs en Marijke Uijthoven tot het groepje dat in september 1959 vanaf de School met den Bijbel aan de Van Schelbergenstraat op de Rijks kwam. We waren die zomer juist verhuisd van Kaldenkirchen, waar mijn ouders een textielzaak hadden, naar Velden.

Wat ik me van de Rijks vooral herinner, zijn de mensen die ik er ontmoette: mijn schoolvriend John Lommen bijvoorbeeld, met wie ik in die tijd lief en leed deelde. We hebben zo nu en dan nog steeds wel eens contact

Rijks: 1959 t/m klas 3 1964

Aart Hooijmeijer

klas 1-a   59-60

klas 2-a   60-61

klas 2-a   61-62

klas 3-a   62-63

klas 3-a   63-64